تعریف مضارع اخباری:
انجام کار را به صورت قطعی وحتمی نشان می دهد
روش ساخت مضارع اخباری:
می+بن مضارع+شناسه مضارع
مانند:
می بینم-می بینی- می بینید و...
نکته13؟
در فعل های پیشوندیعلامت فعل مضارع (می)بین پیشوندوفعل اصلی می آید.
نکته14؟
در فعل های مرکب هم ، علامت مضارع اخباری (می)بین اسم یا صفت و فعل می آید.
تعریف مضارع التزامی:
انجام کار را با شک ، تردید، امید و آرزو بیان می کند.
روش ساخت مضارع التزامی:
ب+بن مضارع+شناسه مضارع
مانند:
ببینم-ببینی-ببیند و.....
نکته 15؟
در فعل مضارع التزامی معمولا در فعل های پیشوندی علامت مضارع حذف می شود.
نکته16؟
فعل دارم و است با اینکه علامت مضارع را ندارند،مضارع اخباری هستند.
تعریف مضارع مستمر:
فعلی که هم اکنون در حال انجام است.
روش ساخت مضارع مستمر(جاری):
دارم-داری-دارد-دارید-داریم-دارند+مضارع اخباری
مانند:
دارم می بینم-دارید می بینید و...
نکته17؟
در فعل ضارع مستمر پیشوند فعل بین دو قسمت مضارع مستمر می آید.
نکته18؟
در فعل مرکب هم ،اسم یا صفت بین دو قسمت مضارع مستمر می آید.
نکته19؟
معمولا بین دوقسمت فعل مضارع مستمر فاصله می افتد و نباید آن ها را دوفعل جدا به حساب آورد.
نکته20؟
معمولا مضارع اخباری را به جای آینده به کار می بریم .سال آینده به مسافرت می رویم.
نکته21؟
فعل مضارع اخباری و التزامی گاهی بدون نشانه ی آغازین به کار می روند
و از معنی آنها مشخص می شود فعل اخباری است یا التزامی
فعل مضارع:
فعلی است که انجام کار را در زمان حال و آینده نشان می دهد.
انواع فعل مضارع:
1-مضارع اخباری 2-مضارع التزامی 3-مضارع مستمر(جاری)
زمان فعل:
فعل از نظر زمان به سه دسته تقسیم می شود:
ماضی(گذشته)-مضارع(حال)
آیندهگذشته(قبلا) مضارع(الآن) آینده(بعدا) رفتم میروم خواهم رفت دید ببیند خواهم دید شنیده بودیم داریم میشنویم خواهیم شنید
شناسه :
یا نهاد اجباری بخشی از فعل است که شخص و شمار فعل را نشان می دهد.
شناسه به جز فعل آینده همیشه در پایان فعل می آید:
مانند:رفته بودیم:رفته بود+یم
شناسه ها در زبان پارسی 6 نوع می باشد
که در فعل ماضی عبارتدند از:
شنا سه ها در فعل مضارع عبارتند از:شخص شمار شناسه شخص شمار شناسه اول شخص مفرد ــَــم اول شخص جمع یم دوم شخص مفرد ی دوم شخص جمع ید سوم شخص مفرد ندارد/Q سوم شخص جمع ــَـند
نکته 11؟شخص شمار شناسه شخص شمار شناسه اول شخص مفرد ــَـم اول شخص جمع یم دوم شخص مفرد ی دوم شخص جمع ید سوم شخص مفرد ــَـد سوم شخص جمع ــَــند
فعل هایی که بن ماضی و مضارع درمصدر آنها وجود دارد.
سوم شخص مفرد ماضی استمراری با دوم شخص
جمع مضارع اخباری یا بعضی از ساخت ها یکی است.
حروف میانجی:
حروفی هستند که برای راحت تر شدن تلفظ به کلمات افزوده می شوند.
هرگاه دو مصوت بخواهند به هم بچسبند بین آن ها صامت میانجی می آید.
مهم ترین حروف میان جی عبارتند از:
((ی))((گ))((ک))((ج))((و))((ا))
مانند:
دانشجو+آن=دانشجویان/ب+آ=بیا
پرنده+آن=پرندگان/زنده+ی=زندگی
مصدر:
ریشه ی فعل است و نوع کار را بدون شخص وزمان نشان می دهد.
تمام مصدر ها ی زبان
فارسی به((دَن))یا((تَن))ختم می شود.
مانند :
دویدن - خوردن -پختن و...
بن ماضی:
در ساخت انواع فعل ماضی و آینده وبعضی اسم ها و صفت ها به کار میرود.
روش بدست آوردن بن ماضی :
با بدست آمدن مصدر فعل از آخر آن((ن))را برمی داریم.
فعل مصدر بن ماضی آمده است آمدن آمد داریم داشتن داشت
بن مضارع:
برای ساختن بن مضارع و برخی اسم ها و صفت ها به کار می رود.
برای بدست آوردن بن مضارع:
ابتدا فعل امر یا دستوری می سازیم سپس حرف((ب))را از اول آن بر می داریم.
نکته5؟فعل فعل امر بن مضارع بافته است بباف باف می شنویم بشنو شنو
فعل هایی که با ((الف))آغاز می شوند ، معمولا هنگام ساخت فعل امر((الف ))حذف می گردد.
نکته6؟
در ساخت فعل امر این فعل ها، معمولا حرف ((ی))میانجی می شود.
فعل:
کلمه ای است که انجام دادن کاری یا روی دادن حالتی در زمان مشخص نشان می دهد.
فعل از دو قسمت ((بن وشناسه))تشکیل شده است.
بن فعل ریشه ی فعل است ونوع کار را نشان می دهد.
بخش اصلی معنای جمله و انتقال دهنده پیام ((بن))است.
فعل ، محور معنایی جمله است .
فعل همیشه نقش فعلی دارد.
هر فعلی از بن ((ماضی و مضارع))ساخته شده است.
نهاد:
قسمتی از جمله است که گزاره در باره آن توضیح میدهد.
به عبارت دیگر انجام دهنده ی کار یا پذیرنده ی حالت است .جلوتر به آ« می رسیم
مثال:
علی آمد.